85 Yıllık Araştırma Sonucu : Emekliler Mutsuz!

85 yıllık araştırma ortaya koydu: Emekliler mutsuz ama çalışmamaktan değil!

Harvard Üniversitesi’nde mutluluk üzerine yapılan 85 yıllık bir araştırma emeklilerin mutsuz olduğunu ortaya koydu. Çalışmayı değil ancak iş yerindeki sosyal ortamlarını özleyen emekliler, hobilerin bunun yerini doldurmadığını söylüyor. Harvardlı araştırmacılar, 1938 yılından bugüne kadar devam eden ‘Bizi hayatta ne mutlu eder?’ araştırması için dünyanın dört bir yanından 724 kişinin sağlık kayıtlarını topladı ve iki yıllık aralıklarla yaşamları hakkında ayrıntılı sorular sordu. Katılımcılar orta ve geç yaşlara geldiklerinde, araştırmacıların soruları sıklıkla emeklilik hakkında oldu. Buna göre emeklilerin karşılaştıkları bir numaralı zorluk, ‘iş yerinde onları uzun süre ayakta tutan sosyal bağlantıların yerini dolduramamaktı.’ Çalışmayı değil, insanları özlüyorlar Cnbc’nin aktardığına göre bir katılımcıya yaklaşık 50 yıldır doktor olmanın nesini özlediği sorulduğunda “İşin kendisini değil, insanları ve dostukları özlüyorum” yanıtını verdi. Bir başka katılımcı Leo DeMarco da benzer bir duygu içindeydi. Bir lise öğretmeni olarak emekli olduktan sonra meslektaşlarıyla iletişim halinde kalmakta zorlanmış: “İş konuşarak manevi olarak besleniyorum. Birinin beceri kazanmasına yardımcı olmak harika bir şey. Gençlere öğretmenlik yapmak tüm keşif sürecimi başlatan şey oldu.” Hobi edinmek yeterli olmayabilir Fabrikasındaki değişiklikler nedeniyle aniden emekliliğe zorlanan Henry Keane’nin birdenbire bol miktarda zamanı ve enerjisi oldu. Mobilyalarını tamir etmek ve kros kayağı yapmak gibi hobilerine zaman ayıran Keane’ye göre hep bir şeyler eksikti. “Çalışmam gerek” diyen Keane, şunları söyledi: “Çok önemli bir şey değil ama insanlarla birlikte olmayı sevdiğimi fark ettim.” Mutlu emeklilik için şimdi yatırım yapın Keane’in farkındalığı sadece emeklilik hakkında değil, işin kendisi hakkında da önemli bir ders veriyor. Genellikle finansal kaygılar ve iş yetiştirme baskısı altındayken, iş ilişkilerimizin ne kadar önemli olduğunu fark edemiyoruz. Harvardlı psikiyatri profesörü Robert Waldinger, bunu önceden fark edip daha anlamlı bağlar kurmak için kişilerin kendine sorması gerekenleri şöyle sıralıyor: *Birlikte çalışmaktan en çok keyif aldığım insanlar kimler ve onları benim için değerli kılan nedir? *Onları takdir ediyor muyum? *Daha iyi tanımak istediğim biri var mı, bunu nasıl yakınlaşabilirim? *İş arkadaşımla çatışma yaşıyorsam, bunu azaltmak için ne yapabilirim? *Kim benden farklı düşünüyor, benden farklı zevkleri ya da uzmanlığı var? Ondan ne öğrenebilirim?